Zabawa i interakcje społeczne w autyzmie

Zabawa i interakcje społeczne w autyzmie. 100 pomysłów na wspomaganie rozwoju intersubiektywności

Publikacja oprócz podstaw teoretycznych zawiera zbiór konkretnych zabaw i aktywności wspomagających rozwój dziecka z autyzmem oraz innymi zaburzeniami.

Propozycje włoskich autorów dotyczą przede wszystkim porozumiewania się z dziećmi z zaburzeniami w różnych obszarach:

• kontaktów społecznych
• komunikacji
• umiejętności rozwijania zainteresowań i różnicowania swoich aktywności.

Książka przeznaczona jest dla rodziców i terapeutów pracujących z dziećmi:

• autystycznymi lub z zaburzeniami ze spektrum autyzmu
• z innymi deficytami, takimi jak niepełnosprawność intelektualna oraz niepełnosprawności ruchowe lub zmysłowe, które ograniczają bądź utrudniają socjalizację i komunikację.

Poradnik to nie tylko 100 pomysłów na wspomaganie rozwoju intersubiektywności przez zabawę, ale również m.in.:

• opis trudności doświadczanych przez rodziców wychowujących dzieci, które ze względu na różne ograniczenia wewnętrzne nie odpowiadają w naturalny sposób na bodźce
• omówienie natury problemów, które dotykają małych autystów oraz dzieci z innymi deficytami społecznymi i komunikacyjnymi
• przedstawienie koncepcji przestrzeni do zabawy wspierającej budowanie relacji z dzieckiem
• prezentacja sposobów oceny umiejętności dzieci autystycznych oraz kryteriów pomocnych rodzicom, nauczycielom i terapeutom w wyborze celów możliwych do zrealizowania
• przykłady zabawek i materiałów, z których warto korzystać, pracując z dzieckiem z trudnościami w socjalizacji i komunikacji
• podpowiedzi, jak wykorzystać zabawy, by ułatwić dziecku rozwój umiejętności komunikacyjnych.

Cesarina Xaiz

zajmuje się psychomotoryką i terapią rodzinną. Od 1983 roku pracuje z autystami i dziećmi z poważnymi trudnościami komunikacyjnymi. Przez wiele lat leczyła pacjentów w Regionalnym Centrum Rehabilitacji w uniwersyteckim Szpitalu św. Pawła w Mediolanie.

Enrico Micheli

to psycholog i psychoterapeuta, w latach 1983–2000 dyrektor Regionalnego Centrum Rehabilitacji uniwersyteckiego Szpitala św. Pawła w Mediolanie. Kształcił się w podejściu behawioralno-poznawczym, był wykładowcą i superwizorem w AIAMC (Włoskie Stowarzyszenie Analizy i Modyfikacji Zachowań). Jako jeden z pierwszych we Włoszech wprowadził do terapii wyniki najnowszych badań dotyczących biologicznego podłoża autyzmu, jest także propagatorem podejścia edukacyjnego w terapii. Założyciel komitetu na rzecz rzetelnego informowania o autyzmie, wraz z rodzinami z Lombardii uczestniczył w regionalnym ruchu wspierającym rodziców dzieci autystycznych.

Podczas wspólnej pracy w Centrum Rehabilitacji w Mediolanie Cesarina Xaiz i Enrico Micheli stworzyli model oceny i terapii wspierającej rozwój podstawowych umiejętności społecznych u osób z trudnościami. Ich wnioski zostały zaprezentowane w 1998 roku w oddziale TEACCH na Uniwersytecie Karoliny Północnej. Współtworzyli stowarzyszenie Areté i przez lata prowadzili działalność propagującą podejście psychoedukacyjne w terapii dzieci z zaburzeniami rozwoju.