Mutyzm wybiórczy pisany wierszem

Mutyzm wybiórczy pisany wierszem

Ta publikacja jest inna niż wcześniejsze moje książki na temat mutyzmu wybiórczego (MW). Do jej napisania zainspirowała mnie Anna Osinkin, osoba dorosła, która przez znaczną część swojego życia zmagała się z mutyzmem wybiórczym. Anna zwróciła się do mnie z prośbą o współpracę i pomoc w wydaniu jej utworów. Po otrzymaniu wierszy od razu je przeczytałam i zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Wzruszyłam się, miałam łzy w oczach, coś ściskało mnie w gardle i pomyślałam, że muszę zrobić wszystko, aby ta twórczość ujrzała światło dzienne. Uzgodniłyśmy, że wspólnie napiszemy i wydamy tę publikację.

W książce tej przeczytacie wywiad z Anną, w którym opowiada o sobie. Więcej o jej osobistych odczuciach i przemyśleniach na temat życia z mutyzmem wybiórczym można się dowiedzieć, zagłębiając się w jej piękną poezję. Dołączyła do niej również swoje refleksje. Niniejsza pozycja zawiera informacje na temat MW „z pierwszej ręki”, czyli od osoby, która sama doświadczyła tego zaburzenia lękowego. To nie są definicje, procedury terapeutyczne, konkretne wskazówki dla nauczyciela czy rodzica. Tutaj przeczytacie o tym wszystkim, ale w innej, unikatowej formie. Nie chcemy robić taniej sensacji, przedstawiając zmaganie się Anny ze swoim lękiem, ale przede wszystkim pragniemy pomóc zrozumieć to zaburzenie oraz uwrażliwić rodziców, specjalistów, nauczycieli, a także wszystkich wątpiących w cierpienie, jakie ze sobą niesie lęk przed mówieniem.

Książka składa się z czterech części. W pierwszej, zatytułowanej Mutyzm wybiórczy – moda, epidemia czy może większa świadomość?, omówione zostały podstawowe zagadnienia związane z MW, ale głównie w aspekcie świadomości społeczeństwa. W drugiej zamieszczono wywiad z Anną. Trzecia część zawiera utwory Anny, a w czwartej znajdują się jej refleksje dotyczące wierszy i własnych odczuć w odniesieniu do kolejnych etapów życia, jak również moje przemyślenia na temat MW u osób dorosłych.

Utwór zalanie – jeden z 47, które znajdują się w niniejszej publikacji, powinien nam uświadomić, że osoby z MW bardzo pragną mówić, niecierpliwie, ale z obawą, czekają na ten moment:

boję się, że kiedy już będę gotowa kiedy już będę czuła się bezpiecznie kiedy już będę chciała mówić słowa to nikt tego nie pomieści że tyle we mnie wszystkiego jest niewypowiedziane że kiedy zacznę mój monolog to będzie zalanie wystąpię z brzegów zaleję słowami i każdy utonie lub ucieknie

Przedstawione w książce refleksje Anny pokazują, z jakimi problemami i trudnościami muszą się zmagać dzieci, młodzież i osoby dorosłe z MW, np.:

W moim przypadku mutyzm wybiórczy uwidaczniał się nie tylko w szkole. Na przykład w trakcie jakiegoś zabiegu lekarze pytali, czy coś mnie boli. Było sprawą oczywistą, że się nie odezwę, i nawet jeśli coś będzie mnie bolało, to nie będę wyrażała tego bólu. Spotykałam się wtedy z pochwałą i uznaniem personelu medycznego. Zresztą pamiętam, że w innych sytuacjach było podobnie. Przy okazji jakichś wypadków w środowisku szkolnym nie poszłabym zgłosić do nauczyciela, że coś mnie boli, i też były takie przypadki, kiedy wydarzyło się coś złego, a ja zostawałam z tym w milczeniu.

Dziękuję Annie za podzielenie się swoimi osobistymi przeżyciami i bardzo się cieszę, że MW w znacznym stopniu jest już dla niej historią.

Maria Bystrzanowska